Εδώ και πολλά χρόνια, αρκετοί ερευνητές εξετάζουν το ενδεχόμενο ενσωμάτωσης νανοκαλωδίων σε μπαταρίες, καθώς τα νήματά τους είναι εξαιρετικά λεπτά αν και αγώγιμα, επομένως διευκολύνουν την αποθήκευση και μεταφορά ηλεκτρονίων. Βασικό πρόβλημα όμως είναι ότι τα νανοκαλώδια είναι εξαιρετικά ευαίσθητα, επομένως δεν αντέχουν μεγάλο αριθμό από κύκλους φορτίσεων.

Όμως η υποψήφια διδάκτωρ Mya Le Thai του UCI, έλυσε το πρόβλημα της ευαισθησίας, καλύπτοντας ένα χρυσό νανοκαλώδιο με διοξείδιο του μαγγανίου, τα οποία στη συνέχεια κάλυψε με ένα gel που θυμίζει Plexiglass. Δημοσιευμένη Εικόνα Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο Energy Letters του American Chemical Society και, όπως δηλώνει ο Reginald Penner, επικεφαλής του τομέα Χημείας του UCI, με τη διαδικασία που πραγματοποίησε η Mya, το νανοκαλώδιο είναι σε θέση να αντέξει εκατοντάδες χιλιάδες κύκλους φόρτισης, χωρίς να επηρεαστεί η ανθεκτικότητά του.

Τα νανοκαλώδια μπορούν να αντέξουν συνήθως 5.000-7.000 κύκλους φόρτισης, ενώ η Mya κατάφερε να πραγματοποιήσει 200.000 κύκλους φόρτισης σε διάστημα 3 μηνών, χωρίς να προκληθεί βλάβη στα νανοκαλώδια και χωρίς να παρατηρηθεί μείωση στη χωρητικότητα. Η συγκεκριμένη μέθοδος λοιπόν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε καταναλωτικά προϊόντα, προσφέροντας μπαταρίες υπολογιστών και κινητών, που θα μπορούν να αντέξουν απεριόριστο αριθμό από κύκλους φόρτισης.